Finnish edit

Pronunciation edit

  • IPA(key): /ˈsoʋitːɑmɑton/, [ˈs̠o̞ʋit̪ˌt̪ɑ̝mɑ̝t̪o̞n]
  • Rhymes: -ɑmɑton
  • Syllabification(key): so‧vit‧ta‧ma‧ton

Adjective edit

sovittamaton (comparative sovittamattomampi, superlative sovittamattomin)

  1. irreconcilable

Declension edit

Inflection of sovittamaton (Kotus type 34*C/onneton, tt-t gradation)
nominative sovittamaton sovittamattomat
genitive sovittamattoman sovittamattomien
partitive sovittamatonta sovittamattomia
illative sovittamattomaan sovittamattomiin
singular plural
nominative sovittamaton sovittamattomat
accusative nom. sovittamaton sovittamattomat
gen. sovittamattoman
genitive sovittamattoman sovittamattomien
sovittamatontenrare
partitive sovittamatonta sovittamattomia
inessive sovittamattomassa sovittamattomissa
elative sovittamattomasta sovittamattomista
illative sovittamattomaan sovittamattomiin
adessive sovittamattomalla sovittamattomilla
ablative sovittamattomalta sovittamattomilta
allative sovittamattomalle sovittamattomille
essive sovittamattomana sovittamattomina
translative sovittamattomaksi sovittamattomiksi
abessive sovittamattomatta sovittamattomitta
instructive sovittamattomin
comitative sovittamattomine
Possessive forms of sovittamaton (Kotus type 34*C/onneton, tt-t gradation)
Rare. Only used with substantive adjectives.
first-person singular possessor
singular plural
nominative sovittamattomani sovittamattomani
accusative nom. sovittamattomani sovittamattomani
gen. sovittamattomani
genitive sovittamattomani sovittamattomieni
sovittamatontenirare
partitive sovittamatontani sovittamattomiani
inessive sovittamattomassani sovittamattomissani
elative sovittamattomastani sovittamattomistani
illative sovittamattomaani sovittamattomiini
adessive sovittamattomallani sovittamattomillani
ablative sovittamattomaltani sovittamattomiltani
allative sovittamattomalleni sovittamattomilleni
essive sovittamattomanani sovittamattominani
translative sovittamattomakseni sovittamattomikseni
abessive sovittamattomattani sovittamattomittani
instructive
comitative sovittamattomineni
second-person singular possessor
singular plural
nominative sovittamattomasi sovittamattomasi
accusative nom. sovittamattomasi sovittamattomasi
gen. sovittamattomasi
genitive sovittamattomasi sovittamattomiesi
sovittamatontesirare
partitive sovittamatontasi sovittamattomiasi
inessive sovittamattomassasi sovittamattomissasi
elative sovittamattomastasi sovittamattomistasi
illative sovittamattomaasi sovittamattomiisi
adessive sovittamattomallasi sovittamattomillasi
ablative sovittamattomaltasi sovittamattomiltasi
allative sovittamattomallesi sovittamattomillesi
essive sovittamattomanasi sovittamattominasi
translative sovittamattomaksesi sovittamattomiksesi
abessive sovittamattomattasi sovittamattomittasi
instructive
comitative sovittamattominesi
first-person plural possessor
singular plural
nominative sovittamattomamme sovittamattomamme
accusative nom. sovittamattomamme sovittamattomamme
gen. sovittamattomamme
genitive sovittamattomamme sovittamattomiemme
sovittamatontemmerare
partitive sovittamatontamme sovittamattomiamme
inessive sovittamattomassamme sovittamattomissamme
elative sovittamattomastamme sovittamattomistamme
illative sovittamattomaamme sovittamattomiimme
adessive sovittamattomallamme sovittamattomillamme
ablative sovittamattomaltamme sovittamattomiltamme
allative sovittamattomallemme sovittamattomillemme
essive sovittamattomanamme sovittamattominamme
translative sovittamattomaksemme sovittamattomiksemme
abessive sovittamattomattamme sovittamattomittamme
instructive
comitative sovittamattominemme
second-person plural possessor
singular plural
nominative sovittamattomanne sovittamattomanne
accusative nom. sovittamattomanne sovittamattomanne
gen. sovittamattomanne
genitive sovittamattomanne sovittamattomienne
sovittamatontennerare
partitive sovittamatontanne sovittamattomianne
inessive sovittamattomassanne sovittamattomissanne
elative sovittamattomastanne sovittamattomistanne
illative sovittamattomaanne sovittamattomiinne
adessive sovittamattomallanne sovittamattomillanne
ablative sovittamattomaltanne sovittamattomiltanne
allative sovittamattomallenne sovittamattomillenne
essive sovittamattomananne sovittamattominanne
translative sovittamattomaksenne sovittamattomiksenne
abessive sovittamattomattanne sovittamattomittanne
instructive
comitative sovittamattominenne
third-person possessor
singular plural
nominative sovittamattomansa sovittamattomansa
accusative nom. sovittamattomansa sovittamattomansa
gen. sovittamattomansa
genitive sovittamattomansa sovittamattomiensa
sovittamatontensarare
partitive sovittamatontaan
sovittamatontansa
sovittamattomiaan
sovittamattomiansa
inessive sovittamattomassaan
sovittamattomassansa
sovittamattomissaan
sovittamattomissansa
elative sovittamattomastaan
sovittamattomastansa
sovittamattomistaan
sovittamattomistansa
illative sovittamattomaansa sovittamattomiinsa
adessive sovittamattomallaan
sovittamattomallansa
sovittamattomillaan
sovittamattomillansa
ablative sovittamattomaltaan
sovittamattomaltansa
sovittamattomiltaan
sovittamattomiltansa
allative sovittamattomalleen
sovittamattomallensa
sovittamattomilleen
sovittamattomillensa
essive sovittamattomanaan
sovittamattomanansa
sovittamattominaan
sovittamattominansa
translative sovittamattomakseen
sovittamattomaksensa
sovittamattomikseen
sovittamattomiksensa
abessive sovittamattomattaan
sovittamattomattansa
sovittamattomittaan
sovittamattomittansa
instructive
comitative sovittamattomineen
sovittamattominensa

Derived terms edit

Participle edit

sovittamaton

  1. negative participle of sovittaa

Further reading edit