Latin edit

Etymology edit

Perfect passive participle of spoliō.

Participle edit

spoliātus (feminine spoliāta, neuter spoliātum); first/second-declension participle

  1. stripped
  2. plundered, pillaged
  3. disarmed

Declension edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative spoliātus spoliāta spoliātum spoliātī spoliātae spoliāta
Genitive spoliātī spoliātae spoliātī spoliātōrum spoliātārum spoliātōrum
Dative spoliātō spoliātō spoliātīs
Accusative spoliātum spoliātam spoliātum spoliātōs spoliātās spoliāta
Ablative spoliātō spoliātā spoliātō spoliātīs
Vocative spoliāte spoliāta spoliātum spoliātī spoliātae spoliāta

Derived terms edit

References edit

  • spoliatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • spoliatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • spoliatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.