sponsalia
Latin edit
Etymology edit
From spōnsālis, from spōnsa (“spouse”).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /sponˈsaː.li.a/, [s̠põːˈs̠äːlʲiä]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /sponˈsa.li.a/, [sponˈsäːliä]
Noun edit
spōnsālia n pl (genitive spōnsālium); third declension (plural only)
Declension edit
Third-declension noun (neuter, “pure” i-stem), plural only.
Case | Plural |
---|---|
Nominative | spōnsālia |
Genitive | spōnsālium spōnsāliōrum |
Dative | spōnsālibus |
Accusative | spōnsālia |
Ablative | spōnsālibus |
Vocative | spōnsālia |
Related terms edit
Descendants edit
- → German: Sponsalien
- → Spanish: esponsales
References edit
- “sponsalia”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- sponsalia in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)