sprikla
Icelandic edit
Pronunciation edit
Verb edit
sprikla (weak verb, third-person singular past indicative spriklaði, supine spriklað)
- (intransitive) to flail, to thrash, to wriggle
Conjugation edit
sprikla — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að sprikla | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
spriklað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
spriklandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég sprikla | við spriklum | present (nútíð) |
ég sprikli | við spriklum |
| þú spriklar | þið spriklið | þú spriklir | þið spriklið | ||
| hann, hún, það spriklar | þeir, þær, þau sprikla | hann, hún, það sprikli | þeir, þær, þau sprikli | ||
| past (þátíð) |
ég spriklaði | við sprikluðum | past (þátíð) |
ég spriklaði | við sprikluðum |
| þú spriklaðir | þið sprikluðuð | þú spriklaðir | þið sprikluðuð | ||
| hann, hún, það spriklaði | þeir, þær, þau sprikluðu | hann, hún, það spriklaði | þeir, þær, þau sprikluðu | ||
| imperative (boðháttur) |
sprikla (þú) | spriklið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| spriklaðu | sprikliði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| infinitive (nafnháttur) |
að spriklast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
spriklast | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
spriklandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég spriklast | við spriklumst | present (nútíð) |
ég spriklist | við spriklumst |
| þú spriklast | þið spriklist | þú spriklist | þið spriklist | ||
| hann, hún, það spriklast | þeir, þær, þau spriklast | hann, hún, það spriklist | þeir, þær, þau spriklist | ||
| past (þátíð) |
ég spriklaðist | við sprikluðumst | past (þátíð) |
ég spriklaðist | við sprikluðumst |
| þú spriklaðist | þið sprikluðust | þú spriklaðist | þið sprikluðust | ||
| hann, hún, það spriklaðist | þeir, þær, þau sprikluðust | hann, hún, það spriklaðist | þeir, þær, þau sprikluðust | ||
| imperative (boðháttur) |
spriklast (þú) | spriklist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| spriklastu | spriklisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
spriklaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)