stedelijk
Dutch edit
Etymology edit
From Middle Dutch stedelijc, from stat + -lijc. Equivalent to stad (“city, town”) + -lijk.
Pronunciation edit
Audio (file)
Adjective edit
stedelijk (comparative stedelijker, superlative stedelijkst)
Inflection edit
Inflection of stedelijk | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | stedelijk | |||
inflected | stedelijke | |||
comparative | stedelijker | |||
positive | comparative | superlative | ||
predicative/adverbial | stedelijk | stedelijker | het stedelijkst het stedelijkste | |
indefinite | m./f. sing. | stedelijke | stedelijkere | stedelijkste |
n. sing. | stedelijk | stedelijker | stedelijkste | |
plural | stedelijke | stedelijkere | stedelijkste | |
definite | stedelijke | stedelijkere | stedelijkste | |
partitive | stedelijks | stedelijkers | — |