steikja

Faroese edit

Etymology edit

From Old Norse steikja, evolved meaning from "stuck (on a stick)", from Proto-Germanic *staiko-, from *stikaną (“to stick”).

Pronunciation edit

IPA^(key): /ˈstaiːt͡ʃa/
Rhymes: -aiːt͡ʃa

Verb edit

steikja (third person singular past indicative stokti, steikti, third person plural past indicative stokt, supine stokt)

to fry

Conjugation edit

Conjugation of steikja (group v-15-11)
infinitive	steikja
supine	stokt/ steikt
participle (a5)¹	steikjandi	stoktur/ steiktur
	present	past
first singular	steiki	stokti/ steikti
second singular	steikir	stokti/ steikti
third singular	steikir	stokti/ steikti
plural	steikja	stoktu/ steiktu
	imperative
singular	steik!
plural	steikið!
¹Only the past participle being declined.

Icelandic edit

Etymology edit

From Old Norse steikja, evolved meaning from "stuck (on a stick)", from Proto-Germanic *staiko-, from *stikaną (“to stick”).

Pronunciation edit

IPA^(key): /ˈsteiːca/
Rhymes: -eiːca

Verb edit

steikja (weak verb, third-person singular past indicative steikti, supine steikt)

to roast
to fry

Conjugation edit

steikja — active voice (germynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að steikja
supine (sagnbót)		steikt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		steikjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég steiki	við steikjum	present (nútíð)	ég steiki	við steikjum
	þú steikir	þið steikið		þú steikir	þið steikið
	hann, hún, það steikir	þeir, þær, þau steikja		hann, hún, það steiki	þeir, þær, þau steiki

past (þátíð)	ég steikti	við steiktum	past (þátíð)	ég steikti	við steiktum
	þú steiktir	þið steiktuð		þú steiktir	þið steiktuð
	hann, hún, það steikti	þeir, þær, þau steiktu		hann, hún, það steikti	þeir, þær, þau steiktu

imperative (boðháttur)	steik (þú)	steikið (þið)
	steiktu	steikiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

steikjast — mediopassive voice (miðmynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að steikjast
supine (sagnbót)		steikst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		steikjandist the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég steikist	við steikjumst	present (nútíð)	ég steikist	við steikjumst
	þú steikist	þið steikist		þú steikist	þið steikist
	hann, hún, það steikist	þeir, þær, þau steikjast		hann, hún, það steikist	þeir, þær, þau steikist

past (þátíð)	ég steiktist	við steiktumst	past (þátíð)	ég steiktist	við steiktumst
	þú steiktist	þið steiktust		þú steiktist	þið steiktust
	hann, hún, það steiktist	þeir, þær, þau steiktust		hann, hún, það steiktist	þeir, þær, þau steiktust

imperative (boðháttur)	steikst (þú)	steikist (þið)
	steikstu	steikisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

steiktur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
strong declension (sterk beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	steiktur	steikt	steikt	steiktir	steiktar	steikt
accusative (þolfall)	steiktan	steikta	steikt	steikta	steiktar	steikt
dative (þágufall)	steiktum	steiktri	steiktu	steiktum	steiktum	steiktum
genitive (eignarfall)	steikts	steiktrar	steikts	steiktra	steiktra	steiktra

weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
weak declension (veik beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	steikti	steikta	steikta	steiktu	steiktu	steiktu
accusative (þolfall)	steikta	steiktu	steikta	steiktu	steiktu	steiktu
dative (þágufall)	steikta	steiktu	steikta	steiktu	steiktu	steiktu
genitive (eignarfall)	steikta	steiktu	steikta	steiktu	steiktu	steiktu

References edit

Oxford English Dictionary, 1884–1928, and First Supplement, 1933.

Norwegian Nynorsk edit

Alternative forms edit

steika
steikje, steike (e-infinitives)

Etymology edit

From the noun steik.

Pronunciation edit

IPA^(key): /²stɛɪːça/

Verb edit

steikja (present tense steikjer, past tense steikte, past participle steikt, passive infinitive steikjast, present participle steikjande, imperative steik)

to fry (food, in a frying pan)
to grill (food, in a grill)
to roast (food, in an oven)

Derived terms edit

steikepanne

References edit

“steikja” in The Nynorsk Dictionary.