stimuleren
Dutch edit
Etymology edit
Borrowed from Middle French stimuler, from Latin stimulō.
Pronunciation edit
Verb edit
stimuleren
- (transitive, intransitive) to stimulate
Inflection edit
Inflection of stimuleren (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | stimuleren | |||
past singular | stimuleerde | |||
past participle | gestimuleerd | |||
infinitive | stimuleren | |||
gerund | stimuleren n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | stimuleer | stimuleerde | ||
2nd person sing. (jij) | stimuleert | stimuleerde | ||
2nd person sing. (u) | stimuleert | stimuleerde | ||
2nd person sing. (gij) | stimuleert | stimuleerde | ||
3rd person singular | stimuleert | stimuleerde | ||
plural | stimuleren | stimuleerden | ||
subjunctive sing.1 | stimulere | stimuleerde | ||
subjunctive plur.1 | stimuleren | stimuleerden | ||
imperative sing. | stimuleer | |||
imperative plur.1 | stimuleert | |||
participles | stimulerend | gestimuleerd | ||
1) Archaic. |