Dutch edit

Etymology edit

Compound of storten (to plummet, to dump) +‎ bevalling (labour).

Pronunciation edit

  • IPA(key): /ˈstɔrt.bəˌvɑ.lɪŋ/
  • Hyphenation: stort‧be‧val‧ling

Noun edit

stortbevalling f (plural stortbevallingen)

  1. precipitate labour; a labour with a short timespan between the beginning of cervical dilation and childbirth.
    • 1919 June 1, “Mededeelingen uit de praktijk”, in Tijdschrift voor praktische verloskunde, volume 23, number 3, page 38:
      1 October 1917 had vrouw A. een stortbevalling.
      On October 1st 1917 mrs. A. had a precipitate labour.