stric
Aromanian edit
Alternative forms edit
Etymology edit
Ultimately from Latin extricō; cf. Romanian strica, stric.
Verb edit
stric first-singular present indicative (past participle stricatã)
- to break
Synonyms edit
Related terms edit
Romanian edit
Pronunciation edit
Verb edit
stric
Serbo-Croatian edit
Etymology edit
Inherited from Proto-Slavic *strycь.
Noun edit
strȋc m (Cyrillic spelling стри̑ц)
Declension edit
Declension of stric
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | strȋc | stríčevi |
genitive | stríca | stríčēvā |
dative | strícu | stríčevima |
accusative | stríca | stríčeve |
vocative | strȋče | stríčevi |
locative | strícu | stríčevima |
instrumental | strícem | stríčevima |
See also edit
Slovene edit
Etymology edit
From Proto-Slavic *strycь.
Pronunciation edit
Noun edit
stríc m anim
Inflection edit
Masculine anim., soft o-stem | |||
---|---|---|---|
nom. sing. | stríc | ||
gen. sing. | stríca | ||
singular | dual | plural | |
nominative (imenovȃlnik) |
stríc | stríca | stríci |
genitive (rodȋlnik) |
stríca | strícev | strícev |
dative (dajȃlnik) |
strícu | strícema | strícem |
accusative (tožȋlnik) |
stríca | stríca | stríce |
locative (mẹ̑stnik) |
strícu | strícih | strícih |
instrumental (orọ̑dnik) |
strícem | strícema | stríci |
Further reading edit
- “stric”, in Slovarji Inštituta za slovenski jezik Frana Ramovša ZRC SAZU, portal Fran