Latin edit

Etymology edit

From stultus +‎ -ficō.

Pronunciation edit

Verb edit

stultificō (present infinitive stultificāre, perfect active stultificāvī, supine stultificātum); first conjugation

  1. (transitive, Late Latin or Medieval Latin) to make stupid or foolish
    • c. 390, Origen, translated by Hieronymus, Translatio Homiliarum in Ieremiam et Ezechielem, Homily 5, sections 800-802:
      Vērum exemplum interpōnāmus, ut perspicuē possit intelligī quōmodō fatuum Deī stultam fēcerit sapientiam mundī: fingam paulisper mē, quī aliquid putor nōsse, cum īnsipiente aliquō, et inērudītō cōnferre sermōnem, quī nihil intelligat, nihil acūtae disputātiōnis interroget. Numquidnam opus mihi est ad illius stultitiam arguendam, dialecticam calliditātem, et profundōrum sēnsuum acūmen adhibēre? Nōnne ad ūnīus sermunculī jactum vīlis et modicī, quī tamen illius intelligentiae videātur ācerrimus, fatuum eum et īnsipientem esse convincam? Sīc igitur ad mundī sapientiam stultificandam nōn est opus sapientiam Deī dēscendere, et cum eā colluctārī, quae deorsum est sapientia, sed sufficit fatuum Deī: quoniam fatuum Deī sapientius est hominibus[...]
      Truly, let us give an example, so that it can clearly be understood how the foolishness of God can make the wisdom of the world stupid: let me for a short time make myself, who am thought to know something, have a conversation with someone unwise and uneducated, who can understand nothing [and] can make no clever argument. Is there any need for me, in order to refute his stupidity, to use logical cleverness and the subtlety of profound ideas? At the utterance of one trivial and ordinary little statement, which would still seem very penetrating to his understanding, wouldn't I prove that he is foolish and unwise? Thus, therefore, in order to make the world's wisdom stupid, there is no need for the wisdom of God to come down and wrestle with it, which is an inferior wisdom, but rather, the foolishness of God suffices; after all, the foolishness of God is more wise than humans[...]

Conjugation edit

   Conjugation of stultificō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present stultificō stultificās stultificat stultificāmus stultificātis stultificant
imperfect stultificābam stultificābās stultificābat stultificābāmus stultificābātis stultificābant
future stultificābō stultificābis stultificābit stultificābimus stultificābitis stultificābunt
perfect stultificāvī stultificāvistī stultificāvit stultificāvimus stultificāvistis stultificāvērunt,
stultificāvēre
pluperfect stultificāveram stultificāverās stultificāverat stultificāverāmus stultificāverātis stultificāverant
future perfect stultificāverō stultificāveris stultificāverit stultificāverimus stultificāveritis stultificāverint
passive present stultificor stultificāris,
stultificāre
stultificātur stultificāmur stultificāminī stultificantur
imperfect stultificābar stultificābāris,
stultificābāre
stultificābātur stultificābāmur stultificābāminī stultificābantur
future stultificābor stultificāberis,
stultificābere
stultificābitur stultificābimur stultificābiminī stultificābuntur
perfect stultificātus + present active indicative of sum
pluperfect stultificātus + imperfect active indicative of sum
future perfect stultificātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present stultificem stultificēs stultificet stultificēmus stultificētis stultificent
imperfect stultificārem stultificārēs stultificāret stultificārēmus stultificārētis stultificārent
perfect stultificāverim stultificāverīs stultificāverit stultificāverīmus stultificāverītis stultificāverint
pluperfect stultificāvissem stultificāvissēs stultificāvisset stultificāvissēmus stultificāvissētis stultificāvissent
passive present stultificer stultificēris,
stultificēre
stultificētur stultificēmur stultificēminī stultificentur
imperfect stultificārer stultificārēris,
stultificārēre
stultificārētur stultificārēmur stultificārēminī stultificārentur
perfect stultificātus + present active subjunctive of sum
pluperfect stultificātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present stultificā stultificāte
future stultificātō stultificātō stultificātōte stultificantō
passive present stultificāre stultificāminī
future stultificātor stultificātor stultificantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives stultificāre stultificāvisse stultificātūrum esse stultificārī stultificātum esse stultificātum īrī
participles stultificāns stultificātūrus stultificātus stultificandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
stultificandī stultificandō stultificandum stultificandō stultificātum stultificātū

Further reading edit