sutoricius
Latin
editEtymology
editFrom sūtōr- (“shoemaker, cobbler”) + -icius.[1][2]
Pronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /suː.toːˈri.ki.us/, [s̠uːt̪oːˈrɪkiʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /su.toˈri.t͡ʃi.us/, [sut̪oˈriːt͡ʃius]
Adjective
editsūtōricius (feminine sūtōricia, neuter sūtōricium); first/second-declension adjective
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | sūtōricius | sūtōricia | sūtōricium | sūtōriciī | sūtōriciae | sūtōricia | |
Genitive | sūtōriciī | sūtōriciae | sūtōriciī | sūtōriciōrum | sūtōriciārum | sūtōriciōrum | |
Dative | sūtōriciō | sūtōriciō | sūtōriciīs | ||||
Accusative | sūtōricium | sūtōriciam | sūtōricium | sūtōriciōs | sūtōriciās | sūtōricia | |
Ablative | sūtōriciō | sūtōriciā | sūtōriciō | sūtōriciīs | |||
Vocative | sūtōricie | sūtōricia | sūtōricium | sūtōriciī | sūtōriciae | sūtōricia |
Synonyms
editRelated terms
editReferences
edit- “sutoricius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- sutoricius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- ^ Adams, J. N. (2013) Social Variation and the Latin Language, Cambridge: Cambridge University Press, , →ISBN, page 536
- ^ Malkiel, Yakov. 1992. Diachronic studies in lexicology, affixation, phonology: Edita and inedita, 1979–1988. Amsterdam: J. Benjamins. Page 149.