Latin edit

Etymology edit

Compound of ter (thrice) +‎ geminus. Confer the main variant trigeminus.

Pronunciation edit

Adjective edit

tergeminus (feminine tergemina, neuter tergeminum); first/second-declension adjective

  1. triplet

Inflection edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative tergeminus tergemina tergeminum tergeminī tergeminae tergemina
Genitive tergeminī tergeminae tergeminī tergeminōrum tergeminārum tergeminōrum
Dative tergeminō tergeminō tergeminīs
Accusative tergeminum tergeminam tergeminum tergeminōs tergeminās tergemina
Ablative tergeminō tergeminā tergeminō tergeminīs
Vocative tergemine tergemina tergeminum tergeminī tergeminae tergemina

References edit

  • tergeminus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • tergeminus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • tergeminus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • tergeminus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • tergeminus”, in Harry Thurston Peck, editor (1898), Harper's Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers
  • tergeminus”, in William Smith, editor (1848), A Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, London: John Murray