termini
English edit
Etymology edit
Unadapted borrowing from Latin terminī, nominative plural of terminus.
Pronunciation edit
Noun edit
termini
Anagrams edit
Catalan edit
Pronunciation edit
Etymology 1 edit
Borrowed from Latin terminium.
Noun edit
termini m (plural terminis)
Related terms edit
Etymology 2 edit
Verb edit
termini
- inflection of terminar:
Further reading edit
- “termini” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
- “termini”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2024
- “termini” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
Ido edit
Pronunciation edit
Noun edit
termini
Italian edit
Pronunciation edit
Noun edit
termini m pl
Verb edit
termini
Ladin edit
Noun edit
termini
Latin edit
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ˈter.mi.niː/, [ˈt̪ɛrmɪniː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈter.mi.ni/, [ˈt̪ɛrmini]
Noun edit
terminī
Romanian edit
Pronunciation edit
Verb edit
termini