tigna

Icelandic

Etymology

From tign (“majesty, grandeur”) +‎ -a.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtʰɪkna/
• Rhymes: -ɪkna

Verb

tigna (weak verb, third-person singular past indicative tignaði, supine tignað)

1. (transitive, with accusative) to honour
2. (transitive, with accusative) to worship

Conjugation

tigna — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að tigna
supine (sagnbót)		tignað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		tignandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég tigna	við tignum	present (nútíð)	ég tigni	við tignum
	þú tignar	þið tignið		þú tignir	þið tignið
	hann, hún, það tignar	þeir, þær, þau tigna		hann, hún, það tigni	þeir, þær, þau tigni
past (þátíð)	ég tignaði	við tignuðum	past (þátíð)	ég tignaði	við tignuðum
	þú tignaðir	þið tignuðuð		þú tignaðir	þið tignuðuð
	hann, hún, það tignaði	þeir, þær, þau tignuðu		hann, hún, það tignaði	þeir, þær, þau tignuðu
imperative (boðháttur)	tigna (þú)	tignið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	tignaðu	tigniði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

tignast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að tignast
supine (sagnbót)		tignast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		tignandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég tignast	við tignumst	present (nútíð)	ég tignist	við tignumst
	þú tignast	þið tignist		þú tignist	þið tignist
	hann, hún, það tignast	þeir, þær, þau tignast		hann, hún, það tignist	þeir, þær, þau tignist
past (þátíð)	ég tignaðist	við tignuðumst	past (þátíð)	ég tignaðist	við tignuðumst
	þú tignaðist	þið tignuðust		þú tignaðist	þið tignuðust
	hann, hún, það tignaðist	þeir, þær, þau tignuðust		hann, hún, það tignaðist	þeir, þær, þau tignuðust
imperative (boðháttur)	tignast (þú)	tignist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	tignastu	tignisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

tignaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	tignaður	tignuð	tignað		tignaðir	tignaðar	tignuð
accusative (þolfall)	tignaðan	tignaða	tignað		tignaða	tignaðar	tignuð
dative (þágufall)	tignuðum	tignaðri	tignuðu		tignuðum	tignuðum	tignuðum
genitive (eignarfall)	tignaðs	tignaðrar	tignaðs		tignaðra	tignaðra	tignaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	tignaði	tignaða	tignaða		tignuðu	tignuðu	tignuðu
accusative (þolfall)	tignaða	tignuðu	tignaða		tignuðu	tignuðu	tignuðu
dative (þágufall)	tignaða	tignuðu	tignaða		tignuðu	tignuðu	tignuðu
genitive (eignarfall)	tignaða	tignuðu	tignaða		tignuðu	tignuðu	tignuðu

Synonyms

• (to honour): heiðra, sæma
• (to worship): dýrka, tilbiðja

Related terms

• tign
• tiginn

Italian

Etymology

From Latin tinea.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtiɲ.ɲa/
• Rhymes: -iɲɲa
• Hyphenation: tì‧gna

Noun

tigna f (plural tigne)

1. ringworm

Anagrams

• tangi, tinga

Latin

Noun

tigna n

1. nominative/accusative/vocative plural of tignum (“building stuff, lumber, tree trunk, beam”)

Old Norse

Adjective

tigna

1. inflection of tiginn:
   1. positive degree strong feminine accusative singular
   2. positive degree strong masculine accusative plural
   3. positive degree weak masculine oblique singular
   4. positive degree weak feminine nominative singular
   5. positive degree weak neuter singular

Noun

tigna

1. indefinite genitive plural of tign

Verb

tigna

1. to honour, worship
2. (reflexive) be exalted, glorified

Conjugation

Conjugation of tigna — active (weak class 2)

infinitive	tigna
present participle	tignandi
past participle	tignaðr
indicative	present	past
1st-person singular	tigna	tignaða
2nd-person singular	tignar	tignaðir
3rd-person singular	tignar	tignaði
1st-person plural	tignum	tignuðum
2nd-person plural	tignið	tignuðuð
3rd-person plural	tigna	tignuðu
subjunctive	present	past
1st-person singular	tigna	tignaða
2nd-person singular	tignir	tignaðir
3rd-person singular	tigni	tignaði
1st-person plural	tignim	tignaðim
2nd-person plural	tignið	tignaðið
3rd-person plural	tigni	tignaði
imperative	present
2nd-person singular	tigna
1st-person plural	tignum
2nd-person plural	tignið

Conjugation of tigna — mediopassive (weak class 2)

infinitive	tignask
present participle	tignandisk
past participle	tignazk
indicative	present	past
1st-person singular	tignumk	tignuðumk
2nd-person singular	tignask	tignaðisk
3rd-person singular	tignask	tignaðisk
1st-person plural	tignumsk	tignuðumsk
2nd-person plural	tignizk	tignuðuzk
3rd-person plural	tignask	tignuðusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	tignumk	tignuðumk
2nd-person singular	tignisk	tignaðisk
3rd-person singular	tignisk	tignaðisk
1st-person plural	tignimsk	tignaðimsk
2nd-person plural	tignizk	tignaðizk
3rd-person plural	tignisk	tignaðisk
imperative	present
2nd-person singular	tignask
1st-person plural	tignumsk
2nd-person plural	tignizk

Descendants

• Icelandic: tigna

References

• “tigna”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press