tolken
Danish edit
Pronunciation edit
Noun edit
tolken c
Dutch edit
Pronunciation edit
Etymology 1 edit
Verb edit
tolken
- (intransitive) to interpret (to translate orally)
Inflection edit
Inflection of tolken (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | tolken | |||
past singular | tolkte | |||
past participle | getolkt | |||
infinitive | tolken | |||
gerund | tolken n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | tolk | tolkte | ||
2nd person sing. (jij) | tolkt | tolkte | ||
2nd person sing. (u) | tolkt | tolkte | ||
2nd person sing. (gij) | tolkt | tolkte | ||
3rd person singular | tolkt | tolkte | ||
plural | tolken | tolkten | ||
subjunctive sing.1 | tolke | tolkte | ||
subjunctive plur.1 | tolken | tolkten | ||
imperative sing. | tolk | |||
imperative plur.1 | tolkt | |||
participles | tolkend | getolkt | ||
1) Archaic. |
Etymology 2 edit
See the etymology of the corresponding lemma form.
Noun edit
tolken
Anagrams edit
Norwegian Bokmål edit
Noun edit
tolken m
Norwegian Nynorsk edit
Noun edit
tolken m
Swedish edit
Noun edit
tolken