triomf
Catalan edit
Alternative forms edit
Etymology edit
Borrowed from Latin triumphus (“triumphal procession”), ultimately from Ancient Greek θρίαμβος (thríambos, “thriambus”). Doublet of trumfo. Triomf was originally a literary form, influenced by French triomphe.
Pronunciation edit
Noun edit
triomf m (plural triomfs)
Derived terms edit
Related terms edit
Further reading edit
- “triomf” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
- “triomf”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2024
- “triomf” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “triomf” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
Dutch edit
Etymology edit
From Middle Dutch [Term?], from Old French triomphe, from Latin triumphus (“triumphal procession”), from Old Latin triumpus, from Etruscan *𐌈𐌓𐌉𐌀𐌌𐌐𐌄 (*θriampe), from Ancient Greek θρίαμβος (thríambos, “thriambus”).
Pronunciation edit
Audio (file) - Hyphenation: tri‧omf
Noun edit
triomf m (plural triomfen, diminutive triomfje n)
Derived terms edit
Related terms edit
Descendants edit
- Negerhollands: triomf