triturar
Catalan edit
Etymology edit
Borrowed from Latin trītūrāre.
Pronunciation edit
Verb edit
triturar (first-person singular present trituro, first-person singular preterite triturí, past participle triturat)
- (transitive) to grind; to shred
Conjugation edit
Conjugation of triturar (first conjugation)
Related terms edit
Further reading edit
- “triturar” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
- “triturar”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2024
- “triturar” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “triturar” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
Portuguese edit
Etymology edit
Pronunciation edit
Verb edit
triturar (first-person singular present trituro, first-person singular preterite triturei, past participle triturado)
Conjugation edit
Conjugation of triturar (See Appendix:Portuguese verbs)
1Brazilian Portuguese.
2European Portuguese.
Derived terms edit
Further reading edit
Spanish edit
Etymology edit
From Latin trītūrāre. Cognate with English triturate.
Pronunciation edit
Verb edit
triturar (first-person singular present trituro, first-person singular preterite trituré, past participle triturado)
- (transitive) to grind
- (transitive) to crush (food), to mince
- Synonym: picar
- (transitive) to shred (paper)
Conjugation edit
Conjugation of triturar (See Appendix:Spanish verbs)
Selected combined forms of triturar
These forms are generated automatically and may not actually be used. Pronoun usage varies by region.
Derived terms edit
Related terms edit
Further reading edit
- “triturar”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014