triumviralis
Latin edit
Etymology edit
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /tri.um.u̯iˈraː.lis/, [t̪riʊmu̯ɪˈräːlʲɪs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /tri.um.viˈra.lis/, [t̪riumviˈräːlis]
Adjective edit
triumvirālis (neuter triumvirāle); third-declension two-termination adjective
- triumviral (of or relating to the triumvirs)
Declension edit
Third-declension two-termination adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | triumvirālis | triumvirāle | triumvirālēs | triumvirālia | |
Genitive | triumvirālis | triumvirālium | |||
Dative | triumvirālī | triumvirālibus | |||
Accusative | triumvirālem | triumvirāle | triumvirālēs triumvirālīs |
triumvirālia | |
Ablative | triumvirālī | triumvirālibus | |||
Vocative | triumvirālis | triumvirāle | triumvirālēs | triumvirālia |
References edit
- “triumviralis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- triumviralis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.