Finnish edit

Etymology edit

turmella +‎ -maton

Pronunciation edit

  • IPA(key): /ˈturmelemɑton/, [ˈt̪urme̞ˌle̞mɑ̝t̪o̞n]
  • Rhymes: -emɑton
  • Syllabification(key): tur‧me‧le‧ma‧ton

Adjective edit

turmelematon

  1. uncorrupted, unspoiled

Declension edit

Inflection of turmelematon (Kotus type 34*C/onneton, tt-t gradation)
nominative turmelematon turmelemattomat
genitive turmelemattoman turmelemattomien
partitive turmelematonta turmelemattomia
illative turmelemattomaan turmelemattomiin
singular plural
nominative turmelematon turmelemattomat
accusative nom. turmelematon turmelemattomat
gen. turmelemattoman
genitive turmelemattoman turmelemattomien
turmelematontenrare
partitive turmelematonta turmelemattomia
inessive turmelemattomassa turmelemattomissa
elative turmelemattomasta turmelemattomista
illative turmelemattomaan turmelemattomiin
adessive turmelemattomalla turmelemattomilla
ablative turmelemattomalta turmelemattomilta
allative turmelemattomalle turmelemattomille
essive turmelemattomana turmelemattomina
translative turmelemattomaksi turmelemattomiksi
abessive turmelemattomatta turmelemattomitta
instructive turmelemattomin
comitative turmelemattomine
Possessive forms of turmelematon (Kotus type 34*C/onneton, tt-t gradation)
Rare. Only used with substantive adjectives.
first-person singular possessor
singular plural
nominative turmelemattomani turmelemattomani
accusative nom. turmelemattomani turmelemattomani
gen. turmelemattomani
genitive turmelemattomani turmelemattomieni
turmelematontenirare
partitive turmelematontani turmelemattomiani
inessive turmelemattomassani turmelemattomissani
elative turmelemattomastani turmelemattomistani
illative turmelemattomaani turmelemattomiini
adessive turmelemattomallani turmelemattomillani
ablative turmelemattomaltani turmelemattomiltani
allative turmelemattomalleni turmelemattomilleni
essive turmelemattomanani turmelemattominani
translative turmelemattomakseni turmelemattomikseni
abessive turmelemattomattani turmelemattomittani
instructive
comitative turmelemattomineni
second-person singular possessor
singular plural
nominative turmelemattomasi turmelemattomasi
accusative nom. turmelemattomasi turmelemattomasi
gen. turmelemattomasi
genitive turmelemattomasi turmelemattomiesi
turmelematontesirare
partitive turmelematontasi turmelemattomiasi
inessive turmelemattomassasi turmelemattomissasi
elative turmelemattomastasi turmelemattomistasi
illative turmelemattomaasi turmelemattomiisi
adessive turmelemattomallasi turmelemattomillasi
ablative turmelemattomaltasi turmelemattomiltasi
allative turmelemattomallesi turmelemattomillesi
essive turmelemattomanasi turmelemattominasi
translative turmelemattomaksesi turmelemattomiksesi
abessive turmelemattomattasi turmelemattomittasi
instructive
comitative turmelemattominesi
first-person plural possessor
singular plural
nominative turmelemattomamme turmelemattomamme
accusative nom. turmelemattomamme turmelemattomamme
gen. turmelemattomamme
genitive turmelemattomamme turmelemattomiemme
turmelematontemmerare
partitive turmelematontamme turmelemattomiamme
inessive turmelemattomassamme turmelemattomissamme
elative turmelemattomastamme turmelemattomistamme
illative turmelemattomaamme turmelemattomiimme
adessive turmelemattomallamme turmelemattomillamme
ablative turmelemattomaltamme turmelemattomiltamme
allative turmelemattomallemme turmelemattomillemme
essive turmelemattomanamme turmelemattominamme
translative turmelemattomaksemme turmelemattomiksemme
abessive turmelemattomattamme turmelemattomittamme
instructive
comitative turmelemattominemme
second-person plural possessor
singular plural
nominative turmelemattomanne turmelemattomanne
accusative nom. turmelemattomanne turmelemattomanne
gen. turmelemattomanne
genitive turmelemattomanne turmelemattomienne
turmelematontennerare
partitive turmelematontanne turmelemattomianne
inessive turmelemattomassanne turmelemattomissanne
elative turmelemattomastanne turmelemattomistanne
illative turmelemattomaanne turmelemattomiinne
adessive turmelemattomallanne turmelemattomillanne
ablative turmelemattomaltanne turmelemattomiltanne
allative turmelemattomallenne turmelemattomillenne
essive turmelemattomananne turmelemattominanne
translative turmelemattomaksenne turmelemattomiksenne
abessive turmelemattomattanne turmelemattomittanne
instructive
comitative turmelemattominenne
third-person possessor
singular plural
nominative turmelemattomansa turmelemattomansa
accusative nom. turmelemattomansa turmelemattomansa
gen. turmelemattomansa
genitive turmelemattomansa turmelemattomiensa
turmelematontensarare
partitive turmelematontaan
turmelematontansa
turmelemattomiaan
turmelemattomiansa
inessive turmelemattomassaan
turmelemattomassansa
turmelemattomissaan
turmelemattomissansa
elative turmelemattomastaan
turmelemattomastansa
turmelemattomistaan
turmelemattomistansa
illative turmelemattomaansa turmelemattomiinsa
adessive turmelemattomallaan
turmelemattomallansa
turmelemattomillaan
turmelemattomillansa
ablative turmelemattomaltaan
turmelemattomaltansa
turmelemattomiltaan
turmelemattomiltansa
allative turmelemattomalleen
turmelemattomallensa
turmelemattomilleen
turmelemattomillensa
essive turmelemattomanaan
turmelemattomanansa
turmelemattominaan
turmelemattominansa
translative turmelemattomakseen
turmelemattomaksensa
turmelemattomikseen
turmelemattomiksensa
abessive turmelemattomattaan
turmelemattomattansa
turmelemattomittaan
turmelemattomittansa
instructive
comitative turmelemattomineen
turmelemattominensa

Derived terms edit

Participle edit

turmelematon

  1. negative participle of turmella

Further reading edit