udo
See also: Appendix:Variations of "udo"
English edit
Etymology edit
Borrowed from Japanese 独活 (udo).
Pronunciation edit
Noun edit
udo (uncountable)
Anagrams edit
Bikol Central edit
Pronunciation edit
Noun edit
udô (Basahan spelling ᜂᜇᜓ)
Derived terms edit
Japanese edit
Romanization edit
udo
Latin edit
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ˈuː.doː/, [ˈuːd̪oː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈu.do/, [ˈuːd̪o]
Etymology 1 edit
Post-Classical. From ūdus.
Verb edit
ūdō (present infinitive ūdāre, perfect active ūdāvī); first conjugation, no supine stem
Conjugation edit
Descendants edit
Etymology 2 edit
From Ancient Greek οὐδών (oudṓn).
Noun edit
ūdō m (genitive ūdōnis); third declension
Declension edit
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | ūdō | ūdōnēs |
Genitive | ūdōnis | ūdōnum |
Dative | ūdōnī | ūdōnibus |
Accusative | ūdōnem | ūdōnēs |
Ablative | ūdōne | ūdōnibus |
Vocative | ūdō | ūdōnēs |
References edit
- “udo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- udo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- “udo”, in Harry Thurston Peck, editor (1898) Harper's Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers
- “udo”, in William Smith et al., editor (1890) A Dictionary of Greek and Roman Antiquities, London: William Wayte. G. E. Marindin
Polish edit
Etymology edit
Inherited from Proto-Slavic *udo, *ũdъ.
Pronunciation edit
Noun edit
udo n
Declension edit
Declension of udo
Derived terms edit
nouns
Further reading edit
Venetian edit
Adjective edit
udo (feminine singular uda, masculine plural udi, feminine plural ude)