uniens
Latin edit
Etymology edit
Present participle of ūniō.
Participle edit
ūniēns (genitive ūnientis); third-declension one-termination participle
Declension edit
Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | ūniēns | ūnientēs | ūnientia | ||
Genitive | ūnientis | ūnientium | |||
Dative | ūnientī | ūnientibus | |||
Accusative | ūnientem | ūniēns | ūnientēs ūnientīs |
ūnientia | |
Ablative | ūniente ūnientī1 |
ūnientibus | |||
Vocative | ūniēns | ūnientēs | ūnientia |
1When used purely as an adjective.