See also: vakít

Turkish edit

Etymology edit

From Ottoman Turkish وقت (vakıt), from Arabic وَقْت (waqt).

Pronunciation edit

  • (file)

Noun edit

vakit (definite accusative vakti, plural vakitler)

  1. time (quantity of availability in time)

Declension edit

Inflection
Nominative vakit
Definite accusative vakti
Singular Plural
Nominative vakit vakitler
Definite accusative vakti vakitleri
Dative vakte vakitlere
Locative vakitte vakitlerde
Ablative vakitten vakitlerden
Genitive vaktin vakitlerin
Possessive forms
Nominative
Singular Plural
1st singular vaktim vakitlerim
2nd singular vaktin vakitlerin
3rd singular vakti vakitleri
1st plural vaktimiz vakitlerimiz
2nd plural vaktiniz vakitleriniz
3rd plural vakitleri vakitleri
Definite accusative
Singular Plural
1st singular vaktimi vakitlerimi
2nd singular vaktini vakitlerini
3rd singular vaktini vakitlerini
1st plural vaktimizi vakitlerimizi
2nd plural vaktinizi vakitlerinizi
3rd plural vakitlerini vakitlerini
Dative
Singular Plural
1st singular vaktime vakitlerime
2nd singular vaktine vakitlerine
3rd singular vaktine vakitlerine
1st plural vaktimize vakitlerimize
2nd plural vaktinize vakitlerinize
3rd plural vakitlerine vakitlerine
Locative
Singular Plural
1st singular vaktimde vakitlerimde
2nd singular vaktinde vakitlerinde
3rd singular vaktinde vakitlerinde
1st plural vaktimizde vakitlerimizde
2nd plural vaktinizde vakitlerinizde
3rd plural vakitlerinde vakitlerinde
Ablative
Singular Plural
1st singular vaktimden vakitlerimden
2nd singular vaktinden vakitlerinden
3rd singular vaktinden vakitlerinden
1st plural vaktimizden vakitlerimizden
2nd plural vaktinizden vakitlerinizden
3rd plural vakitlerinden vakitlerinden
Genitive
Singular Plural
1st singular vaktimin vakitlerimin
2nd singular vaktinin vakitlerinin
3rd singular vaktinin vakitlerinin
1st plural vaktimizin vakitlerimizin
2nd plural vaktinizin vakitlerinizin
3rd plural vakitlerinin vakitlerinin

Synonyms edit

Derived terms edit