vantti
Finnish edit
Etymology edit
Borrowed from Swedish vant, from Dutch want.
Pronunciation edit
Noun edit
vantti
Declension edit
Inflection of vantti (Kotus type 5*C/risti, tt-t gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | vantti | vantit | ||
genitive | vantin | vanttien | ||
partitive | vanttia | vantteja | ||
illative | vanttiin | vantteihin | ||
singular | plural | |||
nominative | vantti | vantit | ||
accusative | nom. | vantti | vantit | |
gen. | vantin | |||
genitive | vantin | vanttien | ||
partitive | vanttia | vantteja | ||
inessive | vantissa | vanteissa | ||
elative | vantista | vanteista | ||
illative | vanttiin | vantteihin | ||
adessive | vantilla | vanteilla | ||
ablative | vantilta | vanteilta | ||
allative | vantille | vanteille | ||
essive | vanttina | vantteina | ||
translative | vantiksi | vanteiksi | ||
abessive | vantitta | vanteitta | ||
instructive | — | vantein | ||
comitative | See the possessive forms below. |
Derived terms edit
Further reading edit
- “vantti”, in Kielitoimiston sanakirja [Dictionary of Contemporary Finnish][1] (in Finnish) (online dictionary, continuously updated), Kotimaisten kielten keskuksen verkkojulkaisuja 35, Helsinki: Kotimaisten kielten tutkimuskeskus (Institute for the Languages of Finland), 2004–, retrieved 2023-07-04