veina
See also: veïna
French edit
Verb edit
veina
- third-person singular past historic of veiner
Anagrams edit
Icelandic edit
Etymology edit
From Old Norse veina, from Proto-Germanic *wainōną.
Pronunciation edit
Verb edit
veina (weak verb, third-person singular past indicative veinaði, supine veinað)
- (intransitive) to wail, to cry out (in pain, desperation, etc.)
Conjugation edit
veina — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að veina | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
veinað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
veinandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég veina | við veinum | present (nútíð) |
ég veini | við veinum |
| þú veinar | þið veinið | þú veinir | þið veinið | ||
| hann, hún, það veinar | þeir, þær, þau veina | hann, hún, það veini | þeir, þær, þau veini | ||
| past (þátíð) |
ég veinaði | við veinuðum | past (þátíð) |
ég veinaði | við veinuðum |
| þú veinaðir | þið veinuðuð | þú veinaðir | þið veinuðuð | ||
| hann, hún, það veinaði | þeir, þær, þau veinuðu | hann, hún, það veinaði | þeir, þær, þau veinuðu | ||
| imperative (boðháttur) |
veina (þú) | veinið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| veinaðu | veiniði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
Derived terms edit
- vein (“wail, cry”)