vervelen
Dutch edit
Etymology edit
From Middle Dutch vervelen (“to become or seem to be too much”), equivalent to veel + ver- -en.
Pronunciation edit
Verb edit
vervelen
- (transitive) to annoy, to pester
- (transitive) to bore; inspire boredom in somebody
- (reflexive) to be bored
Inflection edit
| Inflection of vervelen (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | vervelen | |||
| past singular | verveelde | |||
| past participle | verveeld | |||
| infinitive | vervelen | |||
| gerund | vervelen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | verveel | verveelde | ||
| 2nd person sing. (jij) | verveelt | verveelde | ||
| 2nd person sing. (u) | verveelt | verveelde | ||
| 2nd person sing. (gij) | verveelt | verveelde | ||
| 3rd person singular | verveelt | verveelde | ||
| plural | vervelen | verveelden | ||
| subjunctive sing.1 | vervele | verveelde | ||
| subjunctive plur.1 | vervelen | verveelden | ||
| imperative sing. | verveel | |||
| imperative plur.1 | verveelt | |||
| participles | vervelend | verveeld | ||
| 1) Archaic. | ||||