vijandig
Dutch edit
Etymology edit
From vijand (“enemy”) + -ig (“-y”). Cf. West Frisian fijannich.
Pronunciation edit
Adjective edit
vijandig (comparative vijandiger, superlative vijandigst)
- hostile (with an aggressive approach; belonging or appropriate to an enemy)
Inflection edit
Inflection of vijandig | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | vijandig | |||
inflected | vijandige | |||
comparative | vijandiger | |||
positive | comparative | superlative | ||
predicative/adverbial | vijandig | vijandiger | het vijandigst het vijandigste | |
indefinite | m./f. sing. | vijandige | vijandigere | vijandigste |
n. sing. | vijandig | vijandiger | vijandigste | |
plural | vijandige | vijandigere | vijandigste | |
definite | vijandige | vijandigere | vijandigste | |
partitive | vijandigs | vijandigers | — |
Derived terms edit
Related terms edit
Descendants edit
- Afrikaans: vyandig