Latin edit

Etymology edit

vindic- (stem of vindex, “avenger”, “punisher”, “revenger”) +‎ -ālis (suffix forming adjectives of relationship)

Pronunciation edit

Adjective edit

vindicālis (neuter vindicāle); third-declension two-termination adjective

  1. (Medieval Latin) avenging, punishing, vengeful, vindictive, †vindicative [ante 978]

Declension edit

Third-declension two-termination adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative vindicālis vindicāle vindicālēs vindicālia
Genitive vindicālis vindicālium
Dative vindicālī vindicālibus
Accusative vindicālem vindicāle vindicālēs
vindicālīs
vindicālia
Ablative vindicālī vindicālibus
Vocative vindicālis vindicāle vindicālēs vindicālia

Descendants edit

  • English: vindical

References edit

  • Jan Frederik Niermeyer, Mediae Latinitatis Lexicon Minus : Lexique Latin Médiéval–Français/Anglais : A Medieval Latin–French/English Dictionary, fascicle I (1976), page 1,108/2, “vindicalis”