vinur
Faroese edit
Etymology edit
From Old Norse vinr, from Proto-Germanic *winiz, from Proto-Indo-European *wenh₁- (“to seek, desire, love, win”).
Pronunciation edit
Noun edit
vinur m (genitive singular vinar, plural vinir)
Declension edit
m12 | Singular | Plural | ||
Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | |
Nominative | vinur | vinurin | vinir | vinirnir |
Accusative | vin | vinin | vinir | vinirnar |
Dative | vini | vininum | vinum | vinunum |
Genitive | vinar | vinarins | vina | vinanna |
Synonyms edit
Antonyms edit
Derived terms edit
Icelandic edit
Etymology edit
From Old Norse vinr, Proto-Germanic *winiz, from Proto-Indo-European *wenh₁- (“to seek, desire, love, win”).
Pronunciation edit
Noun edit
vinur m (genitive singular vinar, nominative plural vinir)
- a friend
- Þú ert vinur minn.
- You are my friend.
- Þú ert góður vinur.
- You are a good friend.
- (colloquial, slang, somewhat old-fashioned, often used with a definite article) mate, lad, an affectionate moniker for a close friend or pal, especially used as a form of address
Declension edit
declension of vinur
Synonyms edit
Derived terms edit
derived terms
- besti vinur mannsins
- viðskiptavinur
- viðskiptamaður
- vinablóm
- vinabragð
- vinabær
- vinafár m, vinafá f, vinafátt n
- vinafífill
- vinafólk
- vinagras
- vinahót
- vinalegur m, vinaleg f, vinalegt n
- vinalega
- vinalæti
- vinan
- vinaperla
- vinarbragð
- vinartoddi
- vinarþel
- vinátta
- vinga
- vingan
- vingóður m, vingóð f, vingott n
- vingur m, ving f, vingt n
- vingæði
- vingæfur m, vingæf f, vingæft n
- vinheill m, vinheil f, vinheilt n
- vinhollur m, vinholl f, vinholt n
- vinhróðugur m, vinhróðug f, vinhróðugt n
- vinur í raun
- vinkona
- vinmál
- vinmargur m, vinmörg f, vinmargt n
- pennavinur
- skiptavinur
- óvinur
- æskuvinur
- perluvinir