virgator
Latin edit
Etymology edit
From virga (“stick”) + -tor (“-er”).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /u̯irˈɡaː.tor/, [u̯ɪrˈɡäːt̪ɔr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /virˈɡa.tor/, [virˈɡäːt̪or]
Noun edit
virgātor m (genitive virgātōris); third declension
Declension edit
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | virgātor | virgātōrēs |
Genitive | virgātōris | virgātōrum |
Dative | virgātōrī | virgātōribus |
Accusative | virgātōrem | virgātōrēs |
Ablative | virgātōre | virgātōribus |
Vocative | virgātor | virgātōrēs |
References edit
- “virgator”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- virgator in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.