vitus
See also: Vitus
Estonian edit
Noun edit
vitus
Latin edit
Etymology edit
From Proto-Italic *witus, from Proto-Indo-European *weh₁y- (“to twist, to twine”). Compare Ancient Greek ἴτυς (ítus, “felloe”).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ˈu̯iː.tus/, [ˈu̯iːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈvi.tus/, [ˈviːt̪us]
Noun edit
vītus m (genitive vītūs); fourth declension
Declension edit
Fourth-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | vītus | vītūs |
Genitive | vītūs | vītuum |
Dative | vītuī | vītibus |
Accusative | vītum | vītūs |
Ablative | vītū | vītibus |
Vocative | vītus | vītūs |
References edit
- vitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.