voluptarius
Latin
editAlternative forms
editEtymology
editFrom voluptas (“pleasure”) + -ārius.
Pronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /u̯o.lupˈtaː.ri.us/, [u̯ɔɫ̪ʊpˈt̪äːriʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /vo.lupˈta.ri.us/, [volupˈt̪äːrius]
Adjective
editvoluptārius (feminine voluptāria, neuter voluptārium); first/second-declension adjective
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | voluptārius | voluptāria | voluptārium | voluptāriī | voluptāriae | voluptāria | |
Genitive | voluptāriī | voluptāriae | voluptāriī | voluptāriōrum | voluptāriārum | voluptāriōrum | |
Dative | voluptāriō | voluptāriō | voluptāriīs | ||||
Accusative | voluptārium | voluptāriam | voluptārium | voluptāriōs | voluptāriās | voluptāria | |
Ablative | voluptāriō | voluptāriā | voluptāriō | voluptāriīs | |||
Vocative | voluptārie | voluptāria | voluptārium | voluptāriī | voluptāriae | voluptāria |
References
edit- “voluptarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “voluptarius”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- voluptarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- a devotee of pleasure; a self-indulgent man: homo voluptarius (Tusc. 2. 7. 18)
- a devotee of pleasure; a self-indulgent man: homo voluptarius (Tusc. 2. 7. 18)