wantrouwig
Dutch edit
Etymology edit
From wantrouwen + -ig.
Pronunciation edit
Adjective edit
wantrouwig (comparative wantrouwiger, superlative wantrouwigst)
Inflection edit
Inflection of wantrouwig | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | wantrouwig | |||
inflected | wantrouwige | |||
comparative | wantrouwiger | |||
positive | comparative | superlative | ||
predicative/adverbial | wantrouwig | wantrouwiger | het wantrouwigst het wantrouwigste | |
indefinite | m./f. sing. | wantrouwige | wantrouwigere | wantrouwigste |
n. sing. | wantrouwig | wantrouwiger | wantrouwigste | |
plural | wantrouwige | wantrouwigere | wantrouwigste | |
definite | wantrouwige | wantrouwigere | wantrouwigste | |
partitive | wantrouwigs | wantrouwigers | — |
Derived terms edit
Descendants edit
- Afrikaans: wantrouig