wielrennen
Dutch edit
Etymology edit
Back-formation from wielrenner. Equivalent to wiel (“wheel”) + rennen (“to run”).
Pronunciation edit
Verb edit
wielrennen
- (intransitive) to race on a bicycle
Usage notes edit
Only the infinite and participles are commonly used.
Inflection edit
| Inflection of wielrennen (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | wielrennen | |||
| past singular | wielrende | |||
| past participle | gewielrend | |||
| infinitive | wielrennen | |||
| gerund | wielrennen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | wielren | wielrende | ||
| 2nd person sing. (jij) | wielrent | wielrende | ||
| 2nd person sing. (u) | wielrent | wielrende | ||
| 2nd person sing. (gij) | wielrent | wielrende | ||
| 3rd person singular | wielrent | wielrende | ||
| plural | wielrennen | wielrenden | ||
| subjunctive sing.1 | wielrenne | wielrende | ||
| subjunctive plur.1 | wielrennen | wielrenden | ||
| imperative sing. | wielren | |||
| imperative plur.1 | wielrent | |||
| participles | wielrennend | gewielrend | ||
| 1) Archaic. | ||||
Hypernyms edit
Noun edit
wielrennen n (uncountable)