wtórzyć
Polish
editEtymology
editFrom wtóry + -yć. First attested in 1612.[1] Compare Russian вто́рить (vtóritʹ).
Pronunciation
edit- IPA(key): /ˈftu.ʐɘt͡ɕ/
- (Middle Polish) IPA(key): /ˈfto.ʐɨt͡ɕ/, /ˈfto.r̝ɨt͡ɕ/
- Rhymes: -uʐɘt͡ɕ
- Syllabification: wtó‧rzyć
Verb
editwtórzyć impf
- (intransitive, obsolete) Synonym of wtórować.
Conjugation
editReferences
edit- ^ Kasper Miaskowski (1612) Zbiór rytmów (in Polish), published 1995, page 70: “Osanna – wtórząc – co sam berło wznowi i stolec Jego wywyższy na wieki ani On puści z wiecznej go opieki.”
Further reading
edit- wtórzyć in Polish dictionaries at PWN
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “wtórzyć”, in Słownik języka polskiego
- Aleksander Zdanowicz (1861) “wtórzyć”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1919), “wtórzyć”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 7, Warsaw, page 785
- wtórzyć in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego