wybaczyć

Polish

Etymology

From wy- +‎ baczyć.

Pronunciation

• IPA^(key): /vɨˈba.t͡ʂɨt͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -at͡ʂɨt͡ɕ
• Syllabification: wy‧ba‧czyć

Verb

wybaczyć pf (imperfective wybaczać)

1. (transitive) to forgive

Conjugation

Conjugation of wybaczyć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wybaczyć
future tense	1st	wybaczę			wybaczymy
	2nd	wybaczysz			wybaczycie
	3rd	wybaczy			wybaczą
	impersonal	wybaczy się
past tense	1st	wybaczyłem, -(e)m wybaczył	wybaczyłam, -(e)m wybaczyła	wybaczyłom, -(e)m wybaczyło	wybaczyliśmy, -(e)śmy wybaczyli	wybaczyłyśmy, -(e)śmy wybaczyły
	2nd	wybaczyłeś, -(e)ś wybaczył	wybaczyłaś, -(e)ś wybaczyła	wybaczyłoś, -(e)ś wybaczyło	wybaczyliście, -(e)ście wybaczyli	wybaczyłyście, -(e)ście wybaczyły
	3rd	wybaczył	wybaczyła	wybaczyło	wybaczyli	wybaczyły
	impersonal	wybaczono
conditional	1st	wybaczyłbym, bym wybaczył	wybaczyłabym, bym wybaczyła	wybaczyłobym, bym wybaczyło	wybaczylibyśmy, byśmy wybaczyli	wybaczyłybyśmy, byśmy wybaczyły
	2nd	wybaczyłbyś, byś wybaczył	wybaczyłabyś, byś wybaczyła	wybaczyłobyś, byś wybaczyło	wybaczylibyście, byście wybaczyli	wybaczyłybyście, byście wybaczyły
	3rd	wybaczyłby, by wybaczył	wybaczyłaby, by wybaczyła	wybaczyłoby, by wybaczyło	wybaczyliby, by wybaczyli	wybaczyłyby, by wybaczyły
	impersonal	wybaczono by
imperative	1st	niech wybaczę			wybaczmy
	2nd	wybacz			wybaczcie
	3rd	niech wybaczy			niech wybaczą
anterior adverbial participle		wybaczywszy
verbal noun		wybaczenie

Further reading

• wybaczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wybaczyć in Polish dictionaries at PWN