wybawiciel

Polish

Etymology

From wybawić +‎ -ciel.

Pronunciation

• IPA^(key): /vɨ.baˈvi.t͡ɕɛl/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -it͡ɕɛl
• Syllabification: wy‧ba‧wi‧ciel

Noun

wybawiciel m pers (female equivalent wybawicielka)

1. (literary) savior (person who saves someone, rescues another from harm)

   Synonym: wybawca

Declension

Declension of wybawiciel

	singular	plural
nominative	wybawiciel	wybawiciele
genitive	wybawiciela	wybawicieli
dative	wybawicielowi	wybawicielom
accusative	wybawiciela	wybawicieli
instrumental	wybawicielem	wybawicielami
locative	wybawicielu	wybawicielach
vocative	wybawicielu	wybawiciele

Related terms

nouns

• wybawca
• wybawczyni

 

verbs

• wybawiać
• wybawić

 

Further reading

• wybawiciel in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wybawiciel in Polish dictionaries at PWN