wyprosić

Polish

Etymology

From wy- +‎ prosić.

Pronunciation

• IPA^(key): /vɨˈprɔ.ɕit͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔɕit͡ɕ
• Syllabification: wy‧pro‧sić

Verb

wyprosić pf (imperfective wypraszać)

1. (transitive) to implore for, to beg for something
2. (transitive) to ask someone to leave, to show someone the door

Conjugation

Conjugation of wyprosić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wyprosić
future tense	1st	wyproszę			wyprosimy
	2nd	wyprosisz			wyprosicie
	3rd	wyprosi			wyproszą
	impersonal	wyprosi się
past tense	1st	wyprosiłem, -(e)m wyprosił	wyprosiłam, -(e)m wyprosiła	wyprosiłom, -(e)m wyprosiło	wyprosiliśmy, -(e)śmy wyprosili	wyprosiłyśmy, -(e)śmy wyprosiły
	2nd	wyprosiłeś, -(e)ś wyprosił	wyprosiłaś, -(e)ś wyprosiła	wyprosiłoś, -(e)ś wyprosiło	wyprosiliście, -(e)ście wyprosili	wyprosiłyście, -(e)ście wyprosiły
	3rd	wyprosił	wyprosiła	wyprosiło	wyprosili	wyprosiły
	impersonal	wyproszono
conditional	1st	wyprosiłbym, bym wyprosił	wyprosiłabym, bym wyprosiła	wyprosiłobym, bym wyprosiło	wyprosilibyśmy, byśmy wyprosili	wyprosiłybyśmy, byśmy wyprosiły
	2nd	wyprosiłbyś, byś wyprosił	wyprosiłabyś, byś wyprosiła	wyprosiłobyś, byś wyprosiło	wyprosilibyście, byście wyprosili	wyprosiłybyście, byście wyprosiły
	3rd	wyprosiłby, by wyprosił	wyprosiłaby, by wyprosiła	wyprosiłoby, by wyprosiło	wyprosiliby, by wyprosili	wyprosiłyby, by wyprosiły
	impersonal	wyproszono by
imperative	1st	niech wyproszę			wyprośmy
	2nd	wyproś			wyproście
	3rd	niech wyprosi			niech wyproszą
passive adjectival participle		wyproszony	wyproszona	wyproszone	wyproszeni	wyproszone
anterior adverbial participle		wyprosiwszy
verbal noun		wyproszenie

See also

• wypraszam sobie

Further reading

• wyprosić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wyprosić in Polish dictionaries at PWN