zbawiciel

See also: Zbawiciel

Polish

Etymology

From zbawić +‎ -ciel.

Pronunciation

• IPA^(key): /zbaˈvi.t͡ɕɛl/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -it͡ɕɛl
• Syllabification: zba‧wi‧ciel
• Homophone: Zbawiciel

Noun

zbawiciel m pers (female equivalent zbawicielka)

1. (archaic) savior (person who saves someone, rescues another from harm)

   Synonym: zbawca

Declension

Declension of zbawiciel

	singular	plural
nominative	zbawiciel	zbawiciele
genitive	zbawiciela	zbawicieli
dative	zbawicielowi	zbawicielom
accusative	zbawiciela	zbawicieli
instrumental	zbawicielem	zbawicielami
locative	zbawicielu	zbawicielach
vocative	zbawicielu	zbawiciele

Related terms

adjective

• zbawczy

 

adverb

• zbawczo

 

nouns

• zbawca
• zbawczość
• zbawczyni
• zbawienie

 

verbs

• zbawiać
• zbawić

 

Further reading

• zbawiciel in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• zbawiciel in Polish dictionaries at PWN