เสีย
Thai edit
Etymology edit
From Proto-Southwestern Tai *siəᴬ¹ (“to lose (something)”). Cognate with Northern Thai ᩈ᩠ᨿᩮ, Khün ᩈ᩠ᨿᩮ, Lao ເສຍ (sīa), Lü ᦵᦉ (ṡe), Shan သေ (sěe), Tai Nüa ᥔᥥᥴ (sé), Phake ꩬေ (se), Ahom *𑜏𑜦𑜧 (*sē).
Pronunciation edit
| Orthographic/Phonemic | เสีย e s ī y | |
| Romanization | Paiboon | sǐia |
| Royal Institute | sia | |
| (standard) IPA(key) | /sia̯˩˩˦/(R) | |
Verb edit
เสีย • (sǐia) (abstract noun การเสีย or ความเสีย)
- to degenerate; to deteriorate; to worsen; to decay.
- (humble, informal) to die.
- to lose; to be deprived of; to have no more.
- to suffer damage, injury, or ruin.
- to be out of order; to stop functioning.
- to be invalid, void, or null.
- to be in bad condition.
- to pay; to disburse; to spend.
- (archaic) to offer: to present as an act of worship or devotion.[1]
- to waste.
Derived terms edit
- ข้อเสีย (kɔ̂ɔ-sǐia)
- ชื่อเสีย (chʉ̂ʉ-sǐia)
- ได้เสีย
- ท้องเสีย (tɔ́ɔng-sǐia)
- น้ำเสีย (náam-sǐia)
- เน่าเสีย
- พื้นเสีย (pʉ́ʉn-sǐia)
- สั่งเสีย (sàng-sǐia)
- สูญเสีย (sǔun-sǐia)
- เสียใจ (sǐia-jai)
- เสียโฉม (sǐia-chǒom)
- เสียชีวิต (sǐia-chii-wít)
- เสียดาย (sǐia-daai)
- เสียตัว (sǐia-dtuua)
- เสียน้ำใจ (sǐia-náam-jai)
- เสียเปรียบ (sǐia-bprìiap)
- เสียผี (sǐia-pǐi)
- เสียเวลา (sǐia-wee-laa)
- เสียหน้า (sǐia-nâa)
- เสียหาย (sǐia-hǎai)
- เสียอาการ (sǐia-aa-gaan)
- ไอเสีย (ai-sǐia)
Particle edit
เสีย • (sǐia)
- used at the end of a verb or adverb for emphasising or for indicating an imperative or hortative.