consecrator
English edit
Noun edit
consecrator (plural consecrators)
- A person who consecrates
Anagrams edit
Latin edit
Etymology edit
Pronunciation edit
- (Classical Latin) IPA(key): /kon.seˈkraː.tor/, [kõːs̠ɛˈkräːt̪ɔr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /kon.seˈkra.tor/, [konseˈkräːt̪or]
Noun edit
cōnsecrātor m (genitive cōnsecrātōris, feminine cōnsecrātrīx); third declension
- one who consecrates or dedicates
Declension edit
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | cōnsecrātor | cōnsecrātōrēs |
Genitive | cōnsecrātōris | cōnsecrātōrum |
Dative | cōnsecrātōrī | cōnsecrātōribus |
Accusative | cōnsecrātōrem | cōnsecrātōrēs |
Ablative | cōnsecrātōre | cōnsecrātōribus |
Vocative | cōnsecrātor | cōnsecrātōrēs |
Verb edit
cōnsecrātor
References edit
- “consecrator”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- consecrator in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.