Latin edit

Alternative forms edit

Etymology edit

From īnferō (to carry or bring into; bury; conclude) +‎ -īvus.

Pronunciation edit

Adjective edit

illātīvus (feminine illātīva, neuter illātīvum); first/second-declension adjective

  1. inferring, concluding, illative

Declension edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative illātīvus illātīva illātīvum illātīvī illātīvae illātīva
Genitive illātīvī illātīvae illātīvī illātīvōrum illātīvārum illātīvōrum
Dative illātīvō illātīvō illātīvīs
Accusative illātīvum illātīvam illātīvum illātīvōs illātīvās illātīva
Ablative illātīvō illātīvā illātīvō illātīvīs
Vocative illātīve illātīva illātīvum illātīvī illātīvae illātīva

Derived terms edit

Related terms edit

Descendants edit

  • English: illative
  • French: illative
  • Portuguese: ilativo
  • Spanish: ilativo

References edit

  • illativus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • illativus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.