küme
See also: kume
Turkish edit
Etymology edit
From Ottoman Turkish كومه (küme),[1] from Arabic كَوْمَة (kawma).[2]
Noun edit
küme (definite accusative kümeyi, plural kümeler)
Declension edit
Inflection | ||
---|---|---|
Nominative | küme | |
Definite accusative | kümeyi | |
Singular | Plural | |
Nominative | küme | kümeler |
Definite accusative | kümeyi | kümeleri |
Dative | kümeye | kümelere |
Locative | kümede | kümelerde |
Ablative | kümeden | kümelerden |
Genitive | kümenin | kümelerin |
References edit
- ^ Redhouse, James W. (1890) “كومه”, in A Turkish and English Lexicon[1], Constantinople: A. H. Boyajian, page 1601
- ^ Nişanyan, Sevan (2002–) “küme”, in Nişanyan Sözlük