ongelijk
Dutch edit
Etymology 1 edit
From Old Dutch ungilīk, from Proto-Germanic *ungalīkaz. By surface analysis, on- (“un-”) + gelijk (“equal”). Compare Old English unġelīċ (English unlike), German ungleich, Old Norse úlíkr (see there for North Germanic descendants).
Adjective edit
ongelijk (comparative ongelijker, superlative ongelijkst)
Inflection edit
Declension of ongelijk | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | ongelijk | |||
inflected | ongelijke | |||
comparative | ongelijker | |||
positive | comparative | superlative | ||
predicative/adverbial | ongelijk | ongelijker | het ongelijkst het ongelijkste | |
indefinite | m./f. sing. | ongelijke | ongelijkere | ongelijkste |
n. sing. | ongelijk | ongelijker | ongelijkste | |
plural | ongelijke | ongelijkere | ongelijkste | |
definite | ongelijke | ongelijkere | ongelijkste | |
partitive | ongelijks | ongelijkers | — |
Derived terms edit
Etymology 2 edit
From on- (“un-”) + gelijk (“rightness”).
Noun edit
ongelijk n (uncountable)
- wrongness
- Je hebt ongelijk.
- You are wrong.