seizoen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch saisoene, sysoen, from Old French saison, from Latin satiōnem.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

• IPA^(key): /sɛi̯ˈzun/
• Hyphenation: sei‧zoen
• Rhymes: -un

Noun

seizoen n (plural seizoenen, diminutive seizoentje n)

1. a season, major part of the year

   Synonym: jaargetijde

2. a season, term or period used for a certain activity or when something occurs

Derived terms

• broedseizoen
• hoogseizoen
• jachtseizoen
• laagseizoen
• naseizoen
• oogstseizoen
• regenseizoen
• seizoenarbeid
• seizoensfinale
• seizoensproduct
• voorseizoen

Descendants

• Afrikaans: seisoen

See also

Seasons in Dutch · seizoenen (layout · text) · category
voorjaar (“spring”), lente (“spring”)	zomer (“summer”)	herfst (“autumn”), najaar (“autumn”)	winter (“winter”)