týna

See also: Týna

Faroese

týna (third person singular past indicative týndi, third person plural past indicative týndu, supine týnt)

Conjugation of týna (group v-1)
infinitive	týna
supine	týnt
participle (a7)¹	týnandi	týndur
	present	past
first singular	týni	týndi
second singular	týnir	týndi
third singular	týnir	týndi
plural	týna	týndu
	imperative
singular	týn!
plural	týnið!
¹Only the past participle being declined.

From Old Norse týna, from the root of tjón (“loss, damage”).

týna (weak verb, third-person singular past indicative týndi, supine týnt)

The imperative mood of the verb týna (týndu) is most often used with a negative (the word ekki).
It's not possible to "lose" insubstantial things like von ("hope") gleði ("joy"). For that the word missa would rather be used. (the exception to this is the phrase týna lífi meaning literally "to lose [one's] life" that is "to die").

týna — active voice (germynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að týna
supine (sagnbót)		týnt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		týnandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég týni	við týnum	present (nútíð)	ég týni	við týnum
	þú týnir	þið týnið		þú týnir	þið týnið
	hann, hún, það týnir	þeir, þær, þau týna		hann, hún, það týni	þeir, þær, þau týni

past (þátíð)	ég týndi	við týndum	past (þátíð)	ég týndi	við týndum
	þú týndir	þið týnduð		þú týndir	þið týnduð
	hann, hún, það týndi	þeir, þær, þau týndu		hann, hún, það týndi	þeir, þær, þau týndu

imperative (boðháttur)	týn (þú)	týnið (þið)
	týndu	týniði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

týnast — mediopassive voice (miðmynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að týnast
supine (sagnbót)		týnst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		týnandist the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég týnist	við týnumst	present (nútíð)	ég týnist	við týnumst
	þú týnist	þið týnist		þú týnist	þið týnist
	hann, hún, það týnist	þeir, þær, þau týnast		hann, hún, það týnist	þeir, þær, þau týnist

past (þátíð)	ég týndist	við týndumst	past (þátíð)	ég týndist	við týndumst
	þú týndist	þið týndust		þú týndist	þið týndust
	hann, hún, það týndist	þeir, þær, þau týndust		hann, hún, það týndist	þeir, þær, þau týndust

imperative (boðháttur)	týnst (þú)	týnist (þið)
	týnstu	týnisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

týndur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
strong declension (sterk beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	týndur	týnd	týnt	týndir	týndar	týnd
accusative (þolfall)	týndan	týnda	týnt	týnda	týndar	týnd
dative (þágufall)	týndum	týndri	týndu	týndum	týndum	týndum
genitive (eignarfall)	týnds	týndrar	týnds	týndra	týndra	týndra

weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
weak declension (veik beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	týndi	týnda	týnda	týndu	týndu	týndu
accusative (þolfall)	týnda	týndu	týnda	týndu	týndu	týndu
dative (þágufall)	týnda	týndu	týnda	týndu	týndu	týndu
genitive (eignarfall)	týnda	týndu	týnda	týndu	týndu	týndu

Ég tala ekki mikla frönsku, og ég er búin að týna niður því litla sem ég kunni.
I don't speak much French, and I've forgotten what little I knew.
týna lífi (to die- most often used for fatalities occurring in warfare or by accident)
týna [einhverju] niður (to forget [something] which was previously known, specifically something which had been learnt)