telefoneren

Dutch

Etymology

Borrowed from French téléphoner. Equivalent to telefoon +‎ -eren.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌteːleːfoːˈneːrə(n)/, /ˌteːləfoːˈneːrə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: te‧le‧fo‧ne‧ren
• Rhymes: -eːrən

Verb

telefoneren

1. (transitive, intransitive) to telephone (to call someone)

   Synonyms: bellen, opbellen

Inflection

Conjugation of telefoneren (weak)
infinitive	telefoneren
past singular	telefoneerde
past participle	getelefoneerd
infinitive	telefoneren
gerund	telefoneren n
	present tense	past tense
1st person singular	telefoneer	telefoneerde
2nd person sing. (jij)	telefoneert	telefoneerde
2nd person sing. (u)	telefoneert	telefoneerde
2nd person sing. (gij)	telefoneert	telefoneerde
3rd person singular	telefoneert	telefoneerde
plural	telefoneren	telefoneerden
subjunctive sing.1	telefonere	telefoneerde
subjunctive plur.1	telefoneren	telefoneerden
imperative sing.	telefoneer
imperative plur.1	telefoneert
participles	telefonerend	getelefoneerd
1) Archaic.

Descendants

• Afrikaans: telefoneer