védde

See also: vedde

Ligurian

Etymology

With a change in conjugation, from earlier véi, from Latin vidēre, present active infinitive of videō (“I see, perceive, look”), from Proto-Italic *widēō, from Proto-Indo-European *wideh₁(ye)-, stative derivation from the root *weyd- (“to see”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvede/

Verb

védde

1. (transitive) to see
2. (transitive) to look at
3. inflection of védde:
   1. third-person singular present indicative
   2. first/third-person singular present subjunctive
   3. third-person plural imperative

Conjugation

    Conjugation of védde (third conjugation)

infinitive	védde
auxiliary verb		avéi		gerund		vedéndo
present participle		vedénte		past participle		vedûo, vìsto
person	singular			plural
	first	second	third	first	second	third
indicative	mi	ti	lê o/a	noî, niâtri	voî, viâtri	lô, liâtri
present	véddo	ti véddi	védde	vedémmo	vedéi	véddan
imperfect	vedéiva, vedéivo	ti vedéivi	vedéiva	vedéivimo	vedéivi	vedéivan
future	vediö	ti vediæ	vediâ	vediêmo	vediéi	vediàn
conditional	mi	ti	lê o/a	noî, niâtri	voî, viâtri	lô, liâtri
present	vediéiva, vediæ	ti vediêsci	vediéiva, vediæ	vediêscimo	vediêsci	vediéivan
subjunctive	che mi	che ti	che lê o/a	che noî, che niâtri	che voî, che viâtri	che lô, che liâtri
present	védde	ti véddi	védde	vedémmo	vedéi	véddan, védden
imperfect	vedésse	ti vedésci	vedésse	vedéscimo	vedésci	vedéssan
imperative		ti	lê o/a	noî, niâtri	voî, viâtri	lô, liâtri
	—	véddi	védde	vedémmo	vedéi	véddan, védden

Derived terms

• vedétta
• védise