See also: debilitás and débilitas

Latin

edit

Etymology

edit

From dēbilis +‎ -tās.

Pronunciation

edit

Noun

edit

dēbilitās f (genitive dēbilitātis); third declension

  1. weakness
  2. lameness, debility, infirmity

Declension

edit

Third-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative dēbilitās dēbilitātēs
Genitive dēbilitātis dēbilitātum
Dative dēbilitātī dēbilitātibus
Accusative dēbilitātem dēbilitātēs
Ablative dēbilitāte dēbilitātibus
Vocative dēbilitās dēbilitātēs

Derived terms

edit
edit

Descendants

edit

Verb

edit

dēbilitās

  1. second-person singular present active indicative of dēbilitō

References

edit
  • debilitas”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • debilitas”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • debilitas in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.

Portuguese

edit

Verb

edit

debilitas

  1. second-person singular present indicative of debilitar

Spanish

edit

Verb

edit

debilitas

  1. second-person singular present indicative of debilitar