English

edit

Alternative forms

edit

Etymology

edit

Borrowed from Latin imperātor. Doublet of emperor.

Noun

edit

imperator (plural imperators or imperatores)

  1. An emperor.
    • 1843, “TRIUMPHUS”, in William Smith, Charles Anthon, editors, A Dictionary of Greek and Roman Antiquities, 3rd American edition, New York, N.Y., Cincinnati, Oh., Chicago, Ill.: American Book Company, page 1019, column 1:
      But to compensate in some degree for what was then taken away, the custom was introduced of bestowing what was termed Triumphalia Ornamenta, that is, permission to receive the titles bestowed upon, and to appear in public with the robes worn by the imperatores of the commonwealth when they triumphed, and to bequeath to their descendants triumphal statues.
    • 1898 April 16, Paolo Mantegazza, anonymous translator, “From the Nuova Antologia. Regressive Evolution.”, in The Living Age, sixth series, volume XVIII; from the beginning, volume CCXVII, number 2806, Boston, Mass.: The Living Age Company, section VI, page 160, column 2:
      Modern emperors and consuls of the year VIII. are no more the imperatores of ancient Rome, and modern religious organizations are but the phantasms of mediæval corporations.
    • 1966, James Workman, The Mad Emperor, Melbourne, Sydney: Scripts, page 147:
      He said cautiously, "I do not think it right, Imperator."
    • 1990, Robert Newman, “A Dialogue of Power in the Coinage of Antony and Octavian (44–30 B.C.)”, in American Journal of Numismatics, second series, volume 2, New York, N.Y.: The American Numismatic Society, →ISBN, →ISSN, page 53:
      Given the sudden proliferation of self-portraits on the coins of all the imperatores of this period, many of whom certainly had not received such a privilege, such an unattested grant to Antony need not be assumed.

Usage notes

edit

Frequently used in historical fiction.

edit

Anagrams

edit

Azerbaijani

edit

Etymology

edit

Internationalism; ultimately from Latin imperātor.

Pronunciation

edit
  • Audio:(file)

Noun

edit

imperator (definite accusative imperatoru, plural imperatorlar)

  1. emperor

Declension

edit
    Declension of imperator
singular plural
nominative imperator
imperatorlar
definite accusative imperatoru
imperatorları
dative imperatora
imperatorlara
locative imperatorda
imperatorlarda
ablative imperatordan
imperatorlardan
definite genitive imperatorun
imperatorların
    Possessive forms of imperator
nominative
singular plural
mənim (my) imperatorum imperatorlarım
sənin (your) imperatorun imperatorların
onun (his/her/its) imperatoru imperatorları
bizim (our) imperatorumuz imperatorlarımız
sizin (your) imperatorunuz imperatorlarınız
onların (their) imperatoru or imperatorları imperatorları
accusative
singular plural
mənim (my) imperatorumu imperatorlarımı
sənin (your) imperatorunu imperatorlarını
onun (his/her/its) imperatorunu imperatorlarını
bizim (our) imperatorumuzu imperatorlarımızı
sizin (your) imperatorunuzu imperatorlarınızı
onların (their) imperatorunu or imperatorlarını imperatorlarını
dative
singular plural
mənim (my) imperatoruma imperatorlarıma
sənin (your) imperatoruna imperatorlarına
onun (his/her/its) imperatoruna imperatorlarına
bizim (our) imperatorumuza imperatorlarımıza
sizin (your) imperatorunuza imperatorlarınıza
onların (their) imperatoruna or imperatorlarına imperatorlarına
locative
singular plural
mənim (my) imperatorumda imperatorlarımda
sənin (your) imperatorunda imperatorlarında
onun (his/her/its) imperatorunda imperatorlarında
bizim (our) imperatorumuzda imperatorlarımızda
sizin (your) imperatorunuzda imperatorlarınızda
onların (their) imperatorunda or imperatorlarında imperatorlarında
ablative
singular plural
mənim (my) imperatorumdan imperatorlarımdan
sənin (your) imperatorundan imperatorlarından
onun (his/her/its) imperatorundan imperatorlarından
bizim (our) imperatorumuzdan imperatorlarımızdan
sizin (your) imperatorunuzdan imperatorlarınızdan
onların (their) imperatorundan or imperatorlarından imperatorlarından
genitive
singular plural
mənim (my) imperatorumun imperatorlarımın
sənin (your) imperatorunun imperatorlarının
onun (his/her/its) imperatorunun imperatorlarının
bizim (our) imperatorumuzun imperatorlarımızın
sizin (your) imperatorunuzun imperatorlarınızın
onların (their) imperatorunun or imperatorlarının imperatorlarının

Interlingua

edit
 
Interlingua Wikipedia has an article on:
Wikipedia ia

Etymology

edit

Borrowed from Latin imperātor.

Noun

edit

imperator (plural imperatores)

  1. emperor

Latin

edit

Alternative forms

edit

Etymology

edit

From imperō (command), via the radical of its supine imperātum +‎ -tor.

Pronunciation

edit

Noun

edit

imperātor m (genitive imperātōris, feminine imperātrīx); third declension

  1. commander, general, chief, master, person in charge
  2. emperor, ruler, commander-in-chief

Declension

edit

Third-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative imperātor imperātōrēs
Genitive imperātōris imperātōrum
Dative imperātōrī imperātōribus
Accusative imperātōrem imperātōrēs
Ablative imperātōre imperātōribus
Vocative imperātor imperātōrēs

Coordinate terms

edit

Derived terms

edit
edit

Descendants

edit

References

edit
  • imperator”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • imperator”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • imperator in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to succeed some one as general: alicui imperatori succedere
  • imperator”, in Harry Thurston Peck, editor (1898), Harper's Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers
  • imperator in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[2], pre-publication website, 2005-2016
  • imperator”, in William Smith, editor (1848), A Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, London: John Murray

Polish

edit
 
Polish Wikipedia has an article on:
Wikipedia pl

Etymology

edit

Borrowed from Latin imperātor.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /im.pɛˈra.tɔr/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -atɔr
  • Syllabification: im‧pe‧ra‧tor

Noun

edit

imperator m pers (female equivalent imperatorowa)

  1. emperor (ruler of an empire)

Declension

edit

Derived terms

edit
adjective
noun
edit
adjectives
nouns

Further reading

edit
  • imperator in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • imperator in Polish dictionaries at PWN

Romanian

edit

Etymology

edit

Borrowed from Latin imperator. Doublet of împărat.

Noun

edit

imperator m (plural imperatori)

  1. imperator

Declension

edit

Serbo-Croatian

edit

Etymology

edit

Borrowed from Latin imperātor.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /impěraːtor/
  • Hyphenation: im‧pe‧ra‧tor

Noun

edit

impèrātor m (Cyrillic spelling импѐра̄тор)

  1. emperor (ruler of an empire)

Declension

edit

Uzbek

edit
Other scripts
Cyrillic император (imperator)
Latin imperator
Perso-Arabic

Noun

edit

imperator (plural imperatorlar)

  1. emperor