þýða

See also: þyþa

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈθiːða/

  Rhymes: -iːða

Etymology 1

From Old Norse þýða, from Proto-Germanic *þiudijaną.

Verb

þýða (weak verb, third-person singular past indicative þýddi, supine þýtt)

1. to translate a language [with accusative]

   Synonyms: snúa, snara, útleggja

   Gætirðu þýtt þetta fyrir mig?

   Could you translate this for me?

2. to mean, to signify

   Synonym: merkja

   Hvað þýðir þetta?

   What does this mean?

Conjugation

þýða – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að þýða
supine sagnbót		þýtt
present participle lýsingarháttur nútíðar		þýðandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	þýði	þýddi		þýði	þýddi
	þú	þýðir	þýddir		þýðir	þýddir
	hann, hún, það	þýðir	þýddi		þýði	þýddi
plural	við	þýðum	þýddum		þýðum	þýddum
	þið	þýðið	þýdduð		þýðið	þýdduð
	þeir, þær, þau	þýða	þýddu		þýði	þýddu
		imperative boðháttur
singular	þú	þýð (þú), þýddu
plural	þið	þýðið (þið), þýðiði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

þýðast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að þýðast
supine sagnbót		þýðst
present participle lýsingarháttur nútíðar		þýðandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	þýðist	þýddist		þýðist	þýddist
	þú	þýðist	þýddist		þýðist	þýddist
	hann, hún, það	þýðist	þýddist		þýðist	þýddist
plural	við	þýðumst	þýddumst		þýðumst	þýddumst
	þið	þýðist	þýddust		þýðist	þýddust
	þeir, þær, þau	þýðast	þýddust		þýðist	þýddust
		imperative boðháttur
singular	þú	þýðst (þú), þýðstu
plural	þið	þýðist (þið), þýðisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

þýddur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	þýddur	þýdd	þýtt	þýddir	þýddar	þýdd
accusative (þolfall)	þýddan	þýdda	þýtt	þýdda	þýddar	þýdd
dative (þágufall)	þýddum	þýddri	þýddu	þýddum	þýddum	þýddum
genitive (eignarfall)	þýdds	þýddrar	þýdds	þýddra	þýddra	þýddra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	þýddi	þýdda	þýdda	þýddu	þýddu	þýddu
accusative (þolfall)	þýdda	þýddu	þýdda	þýddu	þýddu	þýddu
dative (þágufall)	þýdda	þýddu	þýdda	þýddu	þýddu	þýddu
genitive (eignarfall)	þýdda	þýddu	þýdda	þýddu	þýddu	þýddu

See also

• þýðing (noun)
• benda til
• gefa í skyn

Etymology 2

From Old Norse þýða (“kindness; affection”).

Noun

þýða f (genitive singular þýðu, no plural)

1. gentleness, kindness

Declension

Declension of þýða (sg-only feminine)

	singular
	indefinite	definite
nominative	þýða	þýðan
accusative	þýðu	þýðuna
dative	þýðu	þýðunni
genitive	þýðu	þýðunnar

Related terms

• þýður

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *þiudijaną.

Verb

þýða

1. to win over, attach
2. to explain, interpret
3. to signify
4. (reflexive) to attach oneself to [with accusative]

Conjugation

Conjugation of þýða — active (weak class 1)

infinitive	þýða
present participle	þýðandi
past participle	þýddr
	indicative			subjunctive
	present	past		present	past
1st person singular	þýði	þýdda		þýða	þýdda
2nd person singular	þýðir	þýddir		þýðir	þýddir
3rd person singular	þýðir	þýddi		þýði	þýddi
1st person plural	þýðum	þýddum		þýðim	þýddim
2nd person plural	þýðið	þýdduð		þýðið	þýddið
3rd person plural	þýða	þýddu		þýði	þýddi
imperative	present
2nd person singular	þýð, þýði
1st person plural	þýðum
2nd person plural	þýðið

Conjugation of þýða — mediopassive (weak class 1)

infinitive	þýðask
present participle	þýðandisk
past participle	þýzk
	indicative			subjunctive
	present	past		present	past
1st person singular	þýðumk	þýddumk		þýðumk	þýddumk
2nd person singular	þýðisk	þýddisk		þýðisk	þýddisk
3rd person singular	þýðisk	þýddisk		þýðisk	þýddisk
1st person plural	þýðumsk	þýddumsk		þýðimsk	þýddimsk
2nd person plural	þýðizk	þýdduzk		þýðizk	þýddizk
3rd person plural	þýðask	þýddusk		þýðisk	þýddisk
imperative	present
2nd person singular	þýzk, þýðisk
1st person plural	þýðumsk
2nd person plural	þýðizk

Derived terms

• þýðing

Related terms

• þýðr (maybe)

Descendants

• Icelandic: þýða
• Faroese: týða
• Norwegian Nynorsk: tyda, ty
• Elfdalian: tyða
• Old Swedish: þȳþa
  • Swedish: tyda
• Old Danish: thȳthæ
  • Danish: tyde, ty
    • Norwegian Bokmål: tyde, ty
• Gutnish: tyde
• Scanian: týða

Noun

þýða f

1. attachment, love

Declension

Declension of þýða (weak ōn-stem)

feminine	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	þýða	þýðan	þýður	þýðurnar
accusative	þýðu	þýðuna	þýður	þýðurnar
dative	þýðu	þýðunni	þýðum	þýðunum
genitive	þýðu	þýðunnar	þýðna	þýðnanna

Related terms

• þýðr

Descendants

• Icelandic: þýða

Adjective

þýða

1. inflection of þýðr:
   1. positive degree strong feminine accusative singular
   2. positive degree strong masculine accusative plural
   3. positive degree weak masculine oblique singular
   4. positive degree weak feminine nominative singular
   5. positive degree weak neuter singular

Further reading

• Zoëga, Geir T. (1910) “þýða”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press, page 523; also available at the Internet Archive